22 kwietnia 2022 rozpoczął się kolejny etap w historii ŁKS. Tego dnia nastąpiło oddanie do użytku nowoczesnego, jednego z najładniejszych w Polsce stadionu. Obiekt ten, choć na przestrzeni lat wielokrotnie zmieniał swój wygląd, to niezmiennie, od ponad wieku położony jest przy al. Unii Lubelskiej 2. Wtedy to, 21 lutego 1922 roku na sesji Rady Miasta, przegłosowano uchwałę, o wydzierżawieniu ŁKS na lat 20 gruntu stanowiącego część Polesia Konstantynowskiego, położonego u zbiegu al. Unii i szosy Karolewskiej. Magistrat zastrzegł sobie jednak możliwość wypowiedzenia umowy po 10 latach z rocznym terminem wypowiedzenia.

Oczywiście nie była to pierwsza lokalizacja, którą Klub mógł nazwać swoim obiektem, lub tylko prowadził swoją działalność. Natomiast stała się domem rodzinnym, w którym wychowały się całe pokolenia sportowców, działaczy i kibiców. ŁKS na początku swego istnienia był klubem bezdomnym. Korzystał z boisk innych, najczęściej niemieckich klubów. Przy ul Przejazd, Wólczańskiej, Dzielnej (obecnie Narutowicza), wreszcie w Pasażu Szulca (ul. 1 Maja).

W 1911 Prezes ŁKS, Wacław Taubwurcel, będący jednocześnie pracownikiem Towarzystwa Akcyjnego „I. K. Poznański”, zwrócił uwagę na plac przy ulicy Srebrzyńskiej 37/39, będący własnością tej firmy.  Dzięki pomocy dyrektora Towarzystwa – Thomasa Horrocksa, dotarł do Zarządu. Władze spółki przychylnie odniosły się do jego projektu i przekazały czteromorgowy teren na potrzeby Klubu. 16 maja 1912 nastąpiło uroczyste otwarcie. ŁKS miał wreszcie swój własny dom.

Niestety, szczęście nie trwało długo. W czasie I Wojny Światowej teren ten przejęło wojsko niemieckie. Nastąpiła dewastacja obiektów. Drewniane ogrodzenie, urządzenia, meble, zostały rozebrane na opał, a na boiskach uprawiano kartofle. Po zakończeniu wojny, klub znowu stał się bezdomnym.

Działacze rozpoczęli starania o pozyskanie od miasta gruntu pod obiekty sportowe, ale napotykali spore trudności. Powstał więc pomysł odzyskania boiska przy Srebrzyńskiej 37/39. Był to jednak teren prywatny, nastąpiły zmiany właścicielskie w firmie „IK Poznański”, a nowe władze nie okazywały już takiego zrozumienia dla potrzeb sportowców.

I tu nastąpił niespodziewany zwrot akcji. Jak wspominał w „Jednodniówce Jubileuszowej”  z 1924 roku, wybitny działacz klubu, pan Zygmunt Skibicki, nadal mając nadzieję na odzyskanie obiektu przy ul. Srebrzyńskiej, przedstawiciele ŁKS udali się do Wydziału Budownictwa Miasta Łodzi po informację, na jakich zasadach mogą ubiegać się o dotacje, w postaci drzewa rządowego przeznaczonego na odbudowę po zniszczeniach wojennych.

Tymczasem, Naczelnik Wydziału, inż. Edward Szenfeld, wyraził zdziwienie, że chcą budować się na terenie prywatnym i udzielił wskazówek, jak rozmawiać z władzami miasta, o wydzierżawienie gruntów miejskich. Jednocześnie zasugerował, aby ubiegali się o dziesięciomorgowy teren na Polesiu Konstantynowskim, obok dworca Kaliskiego. Działacze klubu zabrali się do wytężonej pracy i zdobyli wreszcie przychylność prezydenta miasta, Aleksego Rżewskiego, działacza PPS.

Kiedy wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze i pozostaje tylko do przegłosowania decyzja Rady Miasta, zdominowanej przez PPS, do działaczy ŁKS dotarła informacja, że Komisja do Spraw Ogólnych RM, negatywnie zaopiniowała wniosek.

Wobec tego, według pana Skibickiego: „Rozebrano członków komisji celem „obrobienia” między siebie i uświadomiono ich sportowo w ciągu dwóch tygodni tak dalece, że ta sama komisja prośbę naszą z jednogłośną przychylną opinią wniosła na plenum Rady.”
21 lutego 1922 Rada Miasta podjęła uchwałę o wydzierżawieniu terenu. Poniżej prezentujemy cały tekst uchwały.

Niebawem powstał Komitet Budowy Parku Sportowego z wojewodą łódzkim, Pawłem Garapichem na czele. Projekt obiektu wykonał inż. Ludwik Christelbauer ze Lwowa.

18 września 1922 – rozpoczęły się prace budowlane, polegające na niwelacji terenu.

26 marca 1923 – po zimowej przerwie wznowiono prace. W tym czasie zawodnicy już trenowali na nowym obiekcie.

24 czerwca 1923 – pierwsza drużyna rozegrała swój pierwszy mecz na nowym boisku, pokonując Warszawiankę 2:1.

29 czerwca 1924 – odbył się pierwszy mecz międzypaństwowy na stadionie ŁKS: Polska – Turcja 2:0. Wystąpiło  w nim czterech zawodników ŁKS.

10 sierpnia 1924 – nastąpiło oficjalne, uroczyste otwarcie Parku Sportowego.

I tak, decyzja Rady Miejskiej, podjęta sto lat temu, usytuowała ŁKS w pejzażu miasta w miejscu, w którym nieprzerwanie, mimo wielu przeciwności losu trwa do dziś. Mam nadzieję, że jeszcze niejedno ważne wydarzenie, sukces lub jubileusz, dane nam będzie świętować wspólnie, pod dobrze nam znanym adresem – Aleja Unii Lubelskiej 2, na Polesiu Konstantynowskim, koło Dworca Kaliskiego.

Źródło informacji.
Zbiory prywatne

Autor.
WK