Jako pierwsza do rywalizacji przystąpiła Hela, startująca w biegu dziewczynek na 500m. I chociaż najważniejsza była dobra zabawa, tak niezmiernie cieszy fakt, iż nasza KidsRunnerka uplasowała się na wysokim czwartym miejscu, podczas gdy w połowie dystansu plasowała się na 8-10 miejscu.  Borykający się ostatnio z drobnymi urazami Wojtek, tym razem postawił na krótszy, acz szybszy dystans jakim była mila w biegu towarzyszącym. Plan minimum jakim było ukończenie biegu poniżej 6min wykonany i można z optymizmem spoglądać na kolejne treningi i starty. Co się tyczy zaś biegu głównego, to organizatorzy odrobinę zmodyfikowali trasę i tak oto powracający zawodnicy na linię startu/mety nie wracali już ulicą Fabryczną, a następnie Magazynową, bowiem kontynuowali bieg ulicą Targową, mijając m.in. ‘Beczki Grohmana’, by następnie wrócić przez park J. Kilińskiego. Ta delikatna korekta trasy sprawiła, że była ona odrobinę łatwiejsza, aniżeli ubiegłoroczna, wszak odszedł jeden podbieg na ul. Fabrycznej, jak wspominał na mecie „zającujący” tego dnia na 40min Rafał. Kolejny raz KaszubRun wzorowo spisał się z powierzonego zadania, meldując się na mecie z czasem 39min i 59sek, mając jeszcze zapas sił na ostatnich metrach, który spożytkował na wspieranie i dopingowanie zawodników, których prowadził przez cały bieg.  Podbiegi plus upał to mordercze połączenie, jednak nie dla Agi, która w takich warunkach czuje się jak ryba w wodzie. O tym, że nie są to puste słowa świadczą chociażby międzyczasy, kiedy to po pierwszym okrążeniu Aga traciła do pierwszego miejsca w kategorii K40 22sek, tak finalnie zwyciężyła w wspomnianej kategorii z przewagą 50sek.  Tak więc nie tylko udało się odrobić stratę ale jeszcze ją powiększyć! Słodko-gorzki smak jedenastej edycji poczuł Paweł, dla którego był to debiut w naszej drużynie, a co za tym idzie dodatkowa dawka endorfin. Jak sam wspominał na mecie był to jego najtrudniejszy bieg ever, bynajmniej nie za sprawą warunków, a przebytym w ostatnim czasie covidzie. I chociaż była to prawdziwa walka o przetrwanie na trasie, wsparcie na mecie oraz długie rozmowy w drużynie wszystko wynagrodziły z nawiązką – #TeamSpirit. Odrobiny szczęścia zabrakło nam w klasyfikacji drużynowej, gdzie zaledwie 5 sekund brakowało do najniższego stopnia na podium, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, wrócimy za rok i powalczymy o kolejne sukcesy.