Po wielu tygodniach ciężkiej pracy nadszedł moment prawdy, czy solidnie przepracowany okres da pożądane efekty. Dla większości naszych maratończyków było to kolejne starcie z królewskim dystansem, tak więc wiedzieli czego mogą się spodziewać, jednak nawet najmniejszy błąd może wiele kosztować, albowiem maraton nie wybacza żadnych błędów. Jedynym naszym debiutantem minionej niedzieli był Szczepan, który w ramach 40 urodzin postanowił zmierzyć się z tym dystansem. Tradycyjnie cele były bardzo ambitne i jak zawsze walka o „życiówki”. Na pierwszy ogień poszedł Michał, dla którego był to powrót na maratoński szlak po 3 letniej przerwie (ostatni start w maratonie 27/10/2019 – Frankfurt)! Bardzo solidnie przepracowany okres 12 tygodni, a do tego ‘życiówka’ na dystansie półmaratońskim trzy tygodnie przed startem docelowym, dawały dużą dozę optymizmu. Wystarczyło tylko nie zepsuć nic w ostatnich dniach, trafić dzień i po prostu pobiec po swoje.  Zachowałem zimną krew na początku i dobrze wszedłem w bieg, a ryzyko podjąłem w właściwym momencie, wspominał na mecie szczęśliwy Michał, bowiem wyszło rewelacyjnie! Czas na mecie 02:44:17, a zatem nowa życiówka poprawiona aż o 56 sekund, do tego jeszcze dwa „pudła”!  Trzecie miejsce w kategorii M40 i również najniższy stopień podium w 6. Mistrzostwach Polski Blogerów.  Lepszego maratońskiego powrotu nie mogliśmy sobie wymarzyć, ale jednocześnie liczymy, że apetyt na kolejne starty i życiówki na tym dystansie jeszcze wzrośnie, a Michał nie powiedział ostatniego słowa. Kolejnym zawodnikiem walczącym o nowy personal best na trasie był Adam, którego okres przygotowawczy wypełniały wzloty i upadki w postaci dobrze wykonanych treningów, przeplatanych problemami z urazami. Mimo dobrego, planowanego początku Adam od 19 km czuł, że to nie jest jego dzień i najzwyczajniej w świecie brakuje mocy i pozostanie tylko walka o przyzwoity rezultat. Niestety przysłowiowa ściana na 30 km zrobiła swoje. Uraz mięśnia dwugłowego uda skutecznie utrudniał bieg, który stał się niemal niemożliwym i na 33 km trudna decyzja o zejściu z trasy. I chociaż był to pierwszy (miejmy nadzieję, że również i ostatni DNF) w karierze, to czasami trzeba doświadczyć porażki, by potem móc zasmakować zwycięstwa. Problemy na trasie również doskwierały Jarkowi, jednak dla naszego seniora był to bieg na przysłowiowe zaliczenie w drodze do skompletowania Korony Maratonów Polskich. Poza „życiówką” Michała na mecie fetowaliśmy także nowy rekord naszego trenera boksu – Grzegorza, który poprawił się o aż 35 min i 32 sek! Jak sam wspominał na mecie, nie wyklucza kolejnego startu w maratonie, jeśli tylko czas pozwoli odpowiednio się przygotować, to będzie gotowy na walkę o złamanie 4 h. I na koniec został nam nasz debiutujący rodzynek – Szczepan, po którym nawet nie było widać zmęczenia jak na taki dystans, a uśmiech długo nie schodził mu z twarzy.

Wydawać by się mogło, że bieganie jest sportem indywidualnym, przecież od startu do mety samotnie pokonujemy kolejne kilometry. Jednakże prawdziwa siła tkwi w drużynie, bez której nasze z pozoru indywidualne sukcesy, nie wystąpiłyby gdyby nie wspólne treningi, a przede wszystkim wsparcie, które towarzyszy nam na trasie jak i w naszych głowach oraz sercach. Podczas gdy najczęściej samotnie przemierzamy kilometry wiemy, że cała drużyna jest z nami, czy to śledząc rywalizację bezpośrednio na trasie, zagrzewając do walki i przybijając „piątki”, czy też online zza ekranu monitora – #TeamSpirit

27. Michał – 02:44:17 / NEW PB

1193. Jarko – 03:49:36

1991. Grzegorz – 04:12:28 / NEW PB

3016. Szczepan – 04:49:44 / Debiut

DNF. Adam