Rodzaj zawodów.
Eliminacje do Mistrzostw Świata

Sekcja.
Piłka nożna

Data wydarzenia.
1973-10-17

Miejsce wydarzenia.
Londyn (Anglia)

Opis.
W meczu tym reprezentacja Anglii zremisowała z reprezentacją Polski, dzięki czemu reprezentacja Polski awansowała do turnieju finałowego Mistrzostw Świata. Anglicy byli pewni zwycięstwa i traktowali Polaków jak amatorów. I tak na przykład Jan Tomaszewski został przez Briana Clougha określony „klaunem”, a przez prasę „najgorszym bramkarzem grającym na Wembley”, a podczas odgrywania polskiego hymnu narodowego kibice angielscy krzyczeli animals (zwierzęta).

Mecz rozpoczął się o godzinie 19:45. Od początku meczu ogromną przewagę mieli Anglicy (m.in. słupek w 7. minucie), ale bardzo dobrze w bramce reprezentacji Polski spisywał się Jan Tomaszewski. Zawodnik ŁKS w 10. minucie meczu doznał kontuzji ręki, a mimo to grał do końca meczu (po powrocie do kraju miał rękę w gipsie i pauzował przez dłuższy czas). Polacy rzadko wchodzili na połowę rywala. Po pierwszej połowie było 0:0.

W 57. minucie spotkania Grzegorz Lato stracił piłkę, ale za chwilę odebrał ją Normanowi Hunterowi. Zawodnik Stali Mielec pobiegł w kierunku bramki strzeżonej przez Petera Shiltona i podał do niekrytego Jana Domarskiego, swojego kolegi klubowego. Ten strzelił gola pod brzuchem angielskiego bramkarza. Bramka ta do dziś uważana jest za najważniejszego gola w historii polskiego futbolu, a prestiżowy dziennik The Times umieścił ją na liście 50 najważniejszych bramek w historii piłki nożnej.

Sześć minut później Adam Musiał przypadkowo sfaulował Martina Petersa w polu karnym, wskutek czego belgijski sędzia Vital Loraux podyktował rzut karny, który z kolei wykorzystał Allan Clarke, strzelając w prawy górny róg bramki. Peters przyznał później w swojej autobiografii The Ghost Of ’66, że w starciu z Musiałem zasymulował faul.

Na kilkanaście minut przed końcem meczu Grzegorz Lato uciekł angielskim obrońcom i gdy biegł sam naprzeciwko bramkarza, goniący go Roy McFarland złapał go z tyłu rękami za szyję, brutalnie faulując. Vital Loraux ukarał reprezentanta Anglii tylko żółtą kartką, ale powyższy faul został po meczu przez angielską prasę szeroko napiętnowany jako symbol porażki angielskiego futbolu, nie tylko sportowej, ale i moralnej.

Reprezentacja Anglii miała przygniatającą przewagę, zwłaszcza od momentu, gdy na boisko wszedł Kevin Hector. Żadna drużyna nie potrafiła jednak strzelić już gola i mecz zakończył się wynikiem 1:1. Tuż przed końcem meczu trener Kazimierz Górski zszedł z ławki do szatni.

Prasa angielska pisała o „końcu świata”, a w 1974 r. zwolniono trenera reprezentacji Anglii, Alfa Ramseya. Polskiej drużynie list gratulacyjny wysłali I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek oraz premier Piotr Jaroszewicz. Remisu gratulował Polakom także Johnny Giles – trener reprezentacji Irlandii, z którą reprezentacja Polski 21 października 1973 rozegrała mecz towarzyski w Dublinie (Irlandia wygrała 1:0).

Bramki:
0:1 Jan Domarski 57′
1:1 Allan Clarke 63′(rzut karny)

Anglia:
– Peter Shilton,
– Roy McFarland,
– Emlyn Hughes,
– Norman Hunter,
– Paul Madeley,
– Colin Bell,
– Martin Peters,
– Tony Currie,
– Mick Channon,
– Allan Clarke,
– Martin Chivers.
Trener: Alf Ramsey.

Polska:
– Jan Tomaszewski (ŁKS),
– Adam Musiał,
– Jerzy Gorgoń,
– Miroslaw Bulzacki (ŁKS),
– Antoni Szymanowski,
– Grzegorz Lato,
– Henryk Kasperczak,
– Leslaw Ćmikiewicz,
– Robert Gadocha,
– Kazimierz Deyna,
– Jan Domarski.
Trener: Kazimierz Górski.

Sędzia.
Vital Loraux.

Widzowie.
90587.

Mecz.

Interwencje Jana Tomaszewskiego.

Źródło informacji.
hppn.pl, Wikipedia

Autor wpisu.
KAg