Sekcja.
Lekkoatletyka

Data urodzenia.
1922-01-01

Miejsce urodzenia.
Pabianice

Osiągnięcia sportowe – klubowe:
– 16-krotna złota medalistka mistrzostwa Polski,
– 8-krotna wicemistrzyni Polski,
– 3-krotna brązowa medalistka mistrzostwa Polski.

Kariera sportowa.
Specjalizowała się w biegu na 60 metrów, 100 m, 200 m oraz w skoku w dal i w wielobojach lekkoatletycznych. Była zawodniczką:
– Sokoła Pabianice (1932-1939),
– ŁKS Łódź (1945-1946),
– AZS Łódź (1947-1949),
– Budowlanych Gdańsk (1950-1952).
Reprezentowała Polskę na mistrzostwach Europy w 1946 oraz akademickich mistrzostwach świata w 1949. Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła dwadzieścia siedem medali, w tym szesnaście złotych, osiem srebrnych i trzy brązowe:
– w biegu na 60 m – złoto (1947, 1949) oraz srebro w 1946,
– w biegu na 100 m – złoto (1947, 1948, 1949, 1950), srebro w 19461946 oraz brąz w 1951,
– w biegu na 200 m – złoto w 1947 oraz srebro (1946, 1951),
– w skoku w dal – złoto (1948, 1949, 1950) oraz srebro (1946, 1947),
– w skoku w dal z miejsca – złoto w 1947 oraz brąz w 1946,
– w biegach sztafetowych: 4 x 100 m – złoto w 1945 oraz 1951 i brąz w 1946,
– w sztafecie szwedzkiej i w sztafecie olimpijskiej – złote medale w 1950,
– w trójboju lekkoatletycznym – złoto w 1951,
– w pięcioboju lekkoatletycznym – srebro w 1946 i 1951.

Na zimowych mistrzostwach Polski wywalczyła pięć medali, w tym dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy: złoty w biegu na 60 m (1948), złoty w skoku w dal (1948), srebrny w sztafecie 4 x 50 m (1950), srebrny w sztafecie 4 x 100 m (1951) oraz brązowy w biegu na 50 m (1950)

Rekordy życiowe.
– bieg na 100 metrów – 12,5,
– bieg na 200 metrów – 26,5,
– skok w dal – 5,27

Prywatnie.
Z chwilą wybuchu II Wojny Światowej, zgłosiła się do Służby Wojskowej Kobiet, pełniła dyżury w punkcie sanitarno-żywieniowym na dworcu kolejowym. 5 lutego 1940 roku złożyła przysięgę, zostając żołnierzem AK o pseudonimie „Janka”. Pomagała w drukowaniu „Szańca”, zajmowała się kolportażem, współpracowała przy tajnych nasłuchach, była łączniczką, pisała miejscową bibułę. W lutym 1944 roku zagrożona aresztowaniem wyjechała do Opatowa, gdzie w ramach tajnego nauczania realizowała kurs licealny.

Ukończyła Wyższą Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi (1949). Jesienią 1949 rozpoczęła pracę w Gdyni. Siedem lat później wyszła za mąż i prowadziła wspólnie z mężem gospodarstwo rolne w Pucku. Ostatnie, przeszło 20 lat życia, to czas oddany pamięci historycznej. Czas, kiedy odpowiedziała na wezwanie pani Profesor Elżbiety Zawackiej „Nasza służba trwa..”. Czas intensywnej pracy dla Fundacji w ramach Memoriału Generał Marii Wittek”, dla Światowego Związku Żołnierzy AK oddział w Gdańsku.

Mieczysława Martynowska zmarła 14 września 2017 roku. Została pochowana na Cmentarzu Parafialnym Borowo.

Źródło informacji.
Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej, Wikipedia

Autor.
Madziulka