W dniu 21.02.1932 ŁKS zajął pierwsze miejsce w premierowych rozgrywkach o Puchar Polski w siatkówce męskiej. Celowo nie piszę, że go zdobył, bo z powodu niekompetencji organizatorów rozgrywek, którzy mieli problemy ze zrozumieniem stworzonego przez nich samych regulaminu, na oficjalne przyznanie trofeum, trzeba było poczekać kilka miesięcy.

Jak już napisałem, były to pierwsze rozgrywki pucharowe w siatkówce i drugie, po piłce nożnej, przeprowadzone w Polsce. Oficjalną nazwą tej imprezy był puchar Polskiego Związku Gier Sportowych. Potocznie zaś zwano je “zimowymi mistrzostwami”. PZGS była to organizacja prowadząca rozgrywki w koszykówkę, siatkówkę, hazenę i szczypiorniaka, a także, przynajmniej na początku – palanta.

Pierwsze siatkarskie mistrzostwa Polski odbyły się w roku 1929. Rozgrywki o mistrzostwo toczyły się najpierw w okręgach, w okresie wiosennym, natomiast finały ogólnopolskie rozgrywane były latem lub wczesną jesienią. W 1931 PZGS postanowił zagospodarować okres jesienno-zimowy dla gier pucharowych.

ŁKS rozpoczął udział od eliminacji okręgowych, w których podzielono startujące drużyny na 2 grupy. W dniu 6.12.1931 zmierzył się w pierwszym meczu z KS Geyer Łódź wygrywając 30:22. W tamtych czasach rozgrywało się 2 sety do 15, ale decydowała liczba zdobytych punktów. Można więc było przegrać seta, ale dzięki większej liczbie punktów z gry, wygrać mecz. Następnie, na skutek spóźnienia się przeciwnika, uzyskał walkower 30:0 od Makkabi Łódź. Ponownie wygrał z KS Geyer 27:15 i z Makkabi 30:19. W finale okręgowym, w dniach 26 i 27 12.1931, ŁKS zmierzył się z KS Absolwenci Łódź, z którym wygrał 27:25 (po dogrywce) i 30:12.

Pierwsze w historii finały pucharu Polski w siatkówce męskiej odbyły się w dniach 20/21.02.1932 w Łodzi, w Sali Gimnazjum Niemieckiego Reformowanego, przy al. Kościuszki 65. Na co dzień, swoje mecze rozgrywał tam klub SS Triumph Łódź. Budynek ten stoi po dziś dzień, na rogu al. Kościuszki i ul. Zamenhoffa. Do niedawna był siedzibą Wydziału Filologicznego UŁ, a teraz należy do Sądu Apelacyjnego w Łodzi.

Do finałów zakwalifikowało się 6 drużyn z rozgrywek okręgowych. W eliminacjach zostały podzielone na 2 grupy. W pierwszej znalazły się:
– Sokół-Macierz Lwów,
– AZS Warszawa,
– Gryf Toruń.

W drugiej grupie zagrały:
– ŁKS,
– Cracovia,
– Strzelec Wilno.
ŁKS grał w składzie:
– Chłodziński,
– Linka,
– Welnic,
– Olczak,
– Penski,
– Wolski,
– Weigt.

“Czerwoni” w swojej grupie wygrali z Strzelcem 30:11 oraz z Cracovią 25:29, awansując z I miejsca do finału. Z drugiej grupy weszły drużyny z Lwowa i Warszawy.

W dniu 21.02.1932 rozegrane zostały mecze finałowe. ŁKS na początek wygrał z AZS Warszawa 24:22 po dogrywce, następnie przegrał z Cracovią 27:23 i w ostatnim meczu pokonał Sokół Macierz Lwów 30:21. W pozostałych meczach padły wyniki:
– Sokół – Cracovia 29:25,
– Sokół – AZS 27:25,
– Cracovia – AZS 25:23.
Jak z tego wynika, trzy drużyny miały na swoim koncie 2 zwycięstwa i porażkę. Regulamin rozgrywek, dość innowacyjny jak na tamte czasy mówił, że w takich przypadkach należy policzyć różnicę małych punktów. Wobec tego tabela wyglądała następująco:
1. ŁKS          2-1 79:70
2. Sokół       2-1 77:77
3. Cracovia  2-1 74:77
4. AZS         0-3 70:76

A więc ŁKS zdobywa puchar! Niekoniecznie. Okazało się, że działacze PZGS nie bardzo chcieli się zgodzić z regulaminem, który sami stworzyli. Preferowano wtedy zdecydowane rozstrzygnięcia. Jeśli na przykład o końcowym wyniku decydował jeden mecz, to jeśli nawet dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia, mecz powtarzano. Jeśli na finał składały się dwa spotkania i każdy z przeciwników odniósł jedno zwycięstwo, trzeba było zagrać trzecie, decydujące.

Dlatego też, liczenie małych punktów było dla działaczy związkowych nienaturalne. Postanowiono nie przyznawać na razie pucharu i naradzić się w szerszym gronie, co z tym fantem zrobić. Padały propozycje, aby ponownie rozegrać finał, już tylko pomiędzy trzema zainteresowanymi drużynami, lub zupełnie anulować całą tą, pierwszą edycję rozgrywek. Ostatecznie jednak, postanowiono trzymać się regulaminu i zatwierdzić wyniki.

Pierwszy w historii rozgrywek, Puchar Polski w grach sportowych, a zarazem pierwszy w historii Klubu,  został wreszcie wręczony drużynie ŁKS, w dniu 26.06.1932 w Krakowie, wraz ze złotymi medalami za mistrzostwo Polski. Ale to już inna całkiem historia.