Henryk Koczewski “Wolski”
piłkarz i hokeista ŁKS w latach 1933-1945

Sekcja.
Hokej, Piłka nożna, Tenis stołowy

Data urodzenia.
1918-07-12

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
“Wolski” był wychowankiem ŁKS, w którym do 1939 roku rozegrał ponad 100 spotkań. Oprócz piłki nożnej uprawiał również hokej. Uczestnik konspiracyjnych rozgrywek, jeden z organizatorów drużyny KS “Wólka”. Po wojnie grał w Milicyjnym KS Łódź, Kolejarzu Łódź, Polonii Warszawa. Był trenerem Widzewa, Włókniarza Zgierz i Aleksandrów Łódzki.

Henryk Koczewski zmarł 29 lipca 1993 roku w Łodzi.


Źródło informacji.
115 lat - piłkarze ŁKS Łódź, Encyklopedia piłkarska FUJI, Łódzki OZPN 80 lat

Autor.
Kominowy

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Stanisław Andrzejewski
piłkarz ŁKS w latach 1936-1939
reprezentant Polski

Sekcja.
Piłka nożna

Data urodzenia.
1916-12-27

Miejsce urodzenia.
Zgierz

Kariera klubowa.
Stanisław Andrzejewski karierę sportową rozpoczął jako lekkoatleta Robotniczego Klubu Sportowego Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (RKS TUR) w Łodzi (1928). Był bramkarzem,  wychowankiem IKP. Do Łódzkiego Klubu Sportowego przeszedł razem z Antonim Lewandowskim w 1936 roku.

Kariera reprezentacyjna.
Zaliczył jeden występ w reprezentacji Polski w 1936 roku przeciwko Jugosławii. Bronił w drugiej połowie, zastępując Edwarda Madejskiego.

Prywatnie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej, z której po kilku nieudanych próbach udało mu się zbiec. Ukrywał się w okolicy Ostrowca Świętokrzyskiego.

Stanisław Andrzejewski zmarł w Łodzi 10 stycznia 1997 r.


Źródło informacji.
30 lat sportu - jubileusz ŁKS, 40-lecie Łódzkiego Klubu Sportowego 1908-1948, 115 lat - piłkarze ŁKS Łódź, Encyklopedia piłkarska FUJI, hppn.pl

Autor.
Kominowy,

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Antoni Lewandowski “Mundek”
piłkarz ŁKS w latach 1935-1939

Sekcja.
Piłka nożna

Data urodzenia.
1916-11-05

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
Przygodę ze sportem rozpoczynał w Klubie Sportowym IKP przy ulicy Ogrodowej. Do Łódzkiego Klubu Sportowego sprowadził go w 1935  roku sam Lajos Czeisler. Dobrze zapowiadającą się karierę środkowego napastnika przerwał wybuch Wojny. Należał do grona zawodników, którzy rozegrali ponad 100 spotkań w drużynie czerwonych.

Prywatnie.
Z zawodu był zecerem, lakiernikiem, spedytorem. Po kampanii wrześniowej trafił do obozu jenieckiego Stalag IV A w miejscowości Elsterhorst w Saksonii. W 1945 roku wrócił do Łodzi, gdzie wraz z innymi pomagał w odbudowie Parku Sportowego przy aleja Unii 2. Był członkiem podziemia antykomunistycznego i więźniem stalinowskim.

Antoni Lewandowski zmarł 31 października 1995 roku w Łodzi.


Źródło informacji.
115 lat - piłkarze ŁKS Łódź, Dziennik Łódzki, Encyklopedia piłkarska FUJI, Przegląd Sportowy

Autor.
Kominowy

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Janina Lutrosińska
zawodniczka ŁKS Łódź w okresie międzywojennym
mistrzyni Polski

Sekcja.
Lekkoatletyka

Data urodzenia.
1914-06-26

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
Janina Lutrosińka była jedną z najbardziej utalentowanych lekkoatletek łódzkich. Została mistrzynią Polski i rekordzistką okręgu w skoku w dal z miejsca (w roku 1932) oraz wicemistrzynią Polski w skoku wzwyż (w 1931). Należała także do czołowych zawodniczek drużyn ŁKS, występujących w rozgrywkach gier sportowych: hazena, siatkówka, koszykówka.

Janina Lutrosińska zmarła 25.03.1935.


Źródło informacji.
Zbiory prywatne

Autor.
WK

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Antoni Piasecki
piłkarz ŁKS w latach 1932-1935
reprezentant Polski

Sekcja.
Piłka nożna

Data urodzenia.
1913-12-12

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera klubowa.
Antoni Piasecki, bramkarz. Wychowanek KP Zjednoczone, od 1932 w Łódzkim Klubie Sportowym. Reprezentant Polski w jednym spotkaniu przeciwko Łotwie w 1935 roku.

Antoni Piasecki prawdopodobnie został rozstrzelany w publicznej egzekucji w Kutnie na przełomie 1941-1942 roku.


Źródło informacji.
30 lat sportu - jubileusz ŁKS, 115 lat - piłkarze ŁKS Łódź, Encyklopedia piłkarska FUJI

Autor.
Kominowy

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Maria Kwaśniewska-Maleszewska
zawodniczka ŁKS Łódź w okresie międzywojennym
mistrzyni Polski, olimpijka

Sekcja.
Hazena, Koszykówka kobiet, Lekkoatletyka, Siatkówka kobiet, Strzelectwo

Data urodzenia.
1913-08-15

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
Debiutowała w Harcerskim Klubie Sportowym. W latach 1927–1938 reprezentowała ŁKS Łódź, między 1938-39 Polonię Warszawa, a w 1939 została zawodniczką AZS Warszawa. Kariera sportowa Kwaśniewskiej przypadła na lata 30. XX wieku. Z powodu choroby nie pojechała na Letnie Igrzyska Olimpijskie do Los Angeles. W 1934 roku powróciła do uprawiania sportu ustanawiając rekord kraju 39,61 m. 19 sierpnia przekroczyła granicę 40 m, uzyskując w spotkaniu przeciwko Japonii wynik 40,5 m. Na Igrzyskach kobiet zajęła 2. miejsce wynikiem 39,51. Apogeum kariery było zdobycie brązowego medalu olimpijskiego w rzucie oszczepem podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie 1936 rezultatem 41,80 m. Reprezentowała też Polskę na Mistrzostwach Europy w Oslo 1946, gdzie zajęła 6. miejsce w rzucie oszczepem (38,57 m), a także 7. miejsce w pchnięciu kulą (11,06 m).

Uprawiała również gry zespołowe:
– siatkówkę,
– koszykówkę,
– hazenę.
Była mistrzynią Polski w hazenie w 1932 i 1933 oraz w koszykówce w 1947. Zdobyła brązowy medal w koszykówce na III Światowych Igrzyskach Kobiet w Pradze w 1930. Była reprezentantką Polski w tej dyscyplinie w ośmiu meczach w 1930 i 1947.

Znalazła się wśród dziesięciu najlepszych sportowców Polski wybranych w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1936.

Po zakończeniu kariery zawodniczej została działaczką polskiego i międzynarodowego ruchu olimpijskiego. W latach 1947–1979 była członkiem zarządu PZLA. W 1979 została odznaczona brązowym medalem orderu olimpijskiego. Za zasługi na tym polu została odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie otrzymała Order Olimpijski Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, a ponadto medal Kalos Kagathos. W tym samym roku odsłoniła (nie osobiście) replikę swojego medalu w Dziwnowie na Alei Gwiazd Sportu podczas festiwalu Gwiazd Sportu.

Od 1999 Honorowa Obywatelka Miasta Koła, Honorowa Obywatelka Miasta Ostrzeszów (1999). W 2000 została udekorowana Orderem Ecce Homo, przyznawanym ludziom, którzy wbrew wszelkim przeciwnościom, poprzez konsekwentną działalność dają świadectwo bezinteresownej miłości bliźniego.

Prywatnie.
Była córką Jana i Wiktorii z Kozłowskich. W 1933 ukończyła Żeńskie Gimnazjum im Bronisławy Sobolewskiej-Konopczyńskiej. W 1937 przeprowadziła się do Warszawy, aby studiować matematykę. Studiów nie ukończyła z powodu wybuchu II wojny światowej. We wrześniu 1939 brała udział w obronie Warszawy. Za męstwo i waleczność została odznaczona Krzyżem Walecznych. Podczas okupacji niemieckiej pracowała w gospodzie sportowej „Karczma pod Kogutem”. Brała czynny udział w ruchu oporu. Jej mieszkanie (Podkowa Leśna) stało się otwartym domem dla bezdomnych i głodujących Polaków i Żydów. Po upadku Powstania Warszawskiego pomagała w ucieczce Polakom i Żydom przetrzymywanym w obozie Dulag 121.
Jej trzecim mężem (wcześniej dwukrotnie owdowiała) był Władysław Maleszewski, koszykarz i trener reprezentacji Polski.

Zmarła 17 października 2007. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 100-1-24).

Lista sukcesów jako reprezentantka ŁKS Łódź.
Mistrzostwo Polski ŁKS Łódź w hazenie – 1929
Mistrzostwo Polski w skoku w dal – 1930
Wicemistrzostwo Polski ŁKS Łódź w koszykówce kobiet – 1930
Mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem – 1931
Wicemistrzostwo Polski w skoku w dal – 1931
Mistrzostwo Polski w trójboju lekkoatletycznym – 1931
Mistrzostwo Polski ŁKS Łódź w hazenie – 1932
Wicemistrzostwo Polski Marii Kwaśniewskiej w rzucie oszczepem – 1933
Mistrzostwo Polski ŁKS Łódź w hazenie – 1933
Mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem – 1934
Wicemistrzostwo Polski w pchnięciu kulą – 1934
Mistrzostwo Polski w pięcioboju lekkoatletycznym – 1934
Mistrzostwo Polski w trójboju lekkoatletycznym – 1934
Wicemistrzostwo Polski w pchnięciu kulą na hali – 1935
Brązowy medal mistrzostw Polski w pchnięciu kulą – 1935
Mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem – 1935
Wicemistrzostwo Polski w skoku w dal z miejsca – 1935
Mistrzostwo Polski w pięcioboju lekkoatletycznym – 1935
Mistrzostwo Polski w trójboju lekkoatletycznym – 1935
Rekord świata w rzucie oszczepem oburącz – 1936
Mistrzostwo Polski w rzucie oszczepem – 1936
Wicemistrzostwo Polski w pchnięciu kulą – 1936
Brązowy medal w Igrzyskach Olimpijskich w rzucie oszczepem – 1936
Mistrzostwo Polski w trójboju lekkoatletycznym – 1936
Mistrzostwo Polski w pięcioboju lekkoatletycznym – 1936
Wicemistrzostwo Polski w pięcioboju lekkoatletycznym – 1937


Źródło informacji.
Wikipedia

Autor.
dziki-1969

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Józef Pisarski
bokser, wielokrotny mistrz Polski
wicemistrz Europy z 1939 roku
olimpijczyk z 1936 roku

Sekcja.
Boks

Data urodzenia.
1913-06-15

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera klubowa.
Sportem zainteresował się w czasie nauki w szkole podstawowej. Grał w piłkę nożną w amatorskich drużynach piłkarskich. W 1927 roku wstąpił do łódzkiego Sokoła, regionalnego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Rozpoczął tam pierwsze treningi bokserskie pod okiem sokolskiego instruktora Jana Gryca. Równolegle występował w barwach Sokoła w biegach na średnim dystansie. W okresie międzywojennym brał udział w biegach rozstawnych “Kuriera Łódzkiego”.

Pierwszym tytułem bokserskim jaki zdobył było wicemistrzostwo Łodzi w roku 1930. Trzy razy zdobywał mistrzostwo Polski:
– w 1933 w wadze półśredniej,
– w 1937 i 1938 w wadze średniej.
Był wicemistrzem w wadze średniej w 1948 i brązowym medalistą w 1936.

Boksował głównie w barwach klubów łódzkich (Sokoła, KS Geyer, a po wojnie Milicyjnego Klubu Sportowego i Łódzkiego Klubu Sportowego, w barwach którego dwukrotnie zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski w boksie – 1946/47 i 1947/48 oraz warszawskich (Skody i Okęcia). Po zakończeniu kariery został trenerem.

Kariera reprezentacyjna.
Startował w igrzyskach olimpijskich w Berlinie 1936 w wadze półśredniej, ale przegrał pierwszą walkę. W 1939 wziął udział w mistrzostwach Europy w Dublinie, gdzie zdobył srebrny medal w wadze średniej. Desygnowany do reprezentacji narodowej na igrzyska olimpijskie w Helsinkach, które miały się odbyć w 1940 roku. Osiemnaście razy walczył w reprezentacji Polski; po raz pierwszy w 1933, po raz ostatni w 1948. Zakończył karierę w 1953.

Józef Pisarski zm. 8 grudnia 1986 w Łodzi. Został pochowany w części ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi.


Źródło informacji.
Wikipedia

Autor.
madziulka

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Witold Maciaszczyk
lekkoatleta ŁKS Łódź w latach 40.
mistrz Polski

Sekcja.
Lekkoatletyka

Data urodzenia.
1913-02-08

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
Witold Maciaszczyk był wszechstronnym lekkoatletą, ale największe sukcesy odnosił w biegach płotkarskich i dziesięcioboju. Był zawodnikiem Sokoła Łódź (1932-1939) i ŁKS Łódź (1945-1947).

Osiągnięcia sportowe – klubowe:
– mistrz Polski w biegu na 110 m przez płotki (1945),
– wicemistrz Polski w biegu na 110 m przez płotki (1946),
– wicemistrz Polski w biegu na 400 m przez płotki (1946, 1947),
– brązowy medalista w dziesięcioboju (1936, 1946),
– brązowy medalista halowych mistrzostw Polski w skoku o tyczce (1936, 1937) .

Rekordy życiowe:
– bieg na 110 m przez płotki – 16,2 s (1 września 1938, Łódź),
– bieg na 400 m przez płotki – 1:00,8 (26 czerwca 1938, Łódź),
– skok wzwyż – 1,79 m (20 czerwca 1937, Łódź),
– skok o tyczce – 3,57 m (29 czerwca 1939, Łódź),
– dziesięciobój lekkoatletyczny – 5578 p (17 sierpnia 1937, Łódź).

Prywatnie.
Ukończył Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Łodzi. Był z zawodu cukiernikiem i trenerem lekkoatletycznym. Wieloletnie przewodniczący Rady Trenerów Łódzkiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki.

Zamarł 30 grudnia 2002 roku w Łodzi.


Źródło informacji.
Wikipedia

Autor.
Madziulka

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Wacław Pegza
piłkarz, trener i działacz ŁKS w latach 1929-1948

Sekcja.
Koszykówka mężczyzn, Lekkoatletyka, Piłka nożna, Piłka ręczna mężczyzn, Siatkówka mężczyzn

Data urodzenia.
1913-02-07

Miejsce urodzenia.
Łódź

Prywatnie.
Absolwent średniej szkoły handlowej na Księżym Młynie. Był młodszym brate Władysława Pegzy, ligowego piłkarza ŁKS.

Kariera sportowa.
Karierę w ŁKS rozpoczął w 1927 roku jako koszykarz w sekcji gier sportowych, rozgrywając w niej ponad 150 spotkań. Przygodę z piłką nożną rozpoczął trochę przez przypadek. Zauważony przez trenera Zygmunta Otto, który na zawodach lekkoatletycznych szukał zastępstwa do III drużyny. Pegza zrozumiał, że w żadnej armii świata tak szybko nie awansują człowieka, jak właśnie w sporcie. Z trzeciej drużyny przerzucono go od razu do 1B, a następnie do zespołu ligowego, gdzie grał aż do 1948 roku. W koszulce ŁKS wystąpił w ponad 300 spotkaniach. W najwyższej klasie rozgrywkowej występował 6 sezonów (1933–1934, 1936–1939, 1948).

Trener i działacz.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej trenował zespoły: Metalowiec, RTS, Włókniarz Pabianice, Walcownia Czechowice oraz swój ukochany ŁKS. Był wieloletnim pracownikiem pionu szkoleniowego ŁOZPN oraz PZPN. Od 1960 do 1969 współpracował z drużynami narodowymi juniorów, kadrą młodzieżową, kadrą B. Był też pierwszym łodzianinem w roli selekcjonera kadry narodowej seniorów.

We władzach związku był członek Plenum SPN (1954–1955) oraz członkiem prezydium PZPN jako szef Rady Trenerów w latach 1987–1989. Od 1983 był Członkiem Honorowym PZPN.

Odznaczenia:
– Srebrna Odznaka ŁKS (1948)
– Honorowy członek PZPN (1983)

Wacław Pegza zmarł 7 lutgo 1997 roku w Łodzi.


Źródło informacji.
30 lat sportu - jubileusz ŁKS, 115 lat - piłkarze ŁKS Łódź, Encyklopedia piłkarska FUJI, Łódzki OZPN 80 lat, Łódzki Klub Sportowy w czerwcu 1933

Autor.
Kominowy

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Roman Kantor
szermierz ŁKS Łódź w latach 1936-1939
wicemistrz Polski

Sekcja.
Szermierka

Data urodzenia.
1912-03-20

Miejsce urodzenia.
Łódź

Osiągnięcia sportowe:
– Olimpijczyk z Berlina (1936),
– dwukrotny mistrz Łodzi w turnieju szpadowym (1938 i 1939),
– wicemistrz Polski (1939),
– mistrz krajów skandynawskich w Szwecji (1938).

Kantor urodził się w Łodzi, w kupieckiej rodzinie Bekier. Ukończył miejscową szkołę powszechną i w 1924 r. wyjechał na dalszą naukę do Paryża. Jako młody chłopak uprawiał rozmaite sporty – lekkoatletykę, piłkę nożną, tenisa. We Francji zaczął trenować szermierkę.

W 1929 r. zdobył 3. miejsce w szpadzie na uniwersyteckich mistrzostwach Paryża oraz 6. miejsce na otwartych mistrzostwach Francji. W kolejnych latach trenował w Anglii oraz w Niemczech. W 1934 r. powrócił do Łodzi i wstąpił do sekcji szermierczej Wojskowego Klubu Sportowego. W 1935 r. zdobył tytuł mistrza Warszawy. W otwartych mistrzostwach Lwowa w 1936 r. uzyskał 2. miejsce i zdobył nominację olimpijską. Na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 r. odniósł 5 zwycięstw w grupie eliminacyjnej i 7 w walkach ćwierćfinałowych, ale nie zakwalifikował się do finału.

Pod koniec 1936 r. przeniósł się do Łódzkiego Klubu Sportowego. W latach 1938 i 1939 dwukrotnie zdobywał indywidualne i drużynowe mistrzostwo w turniejach szpady. Na ostatnim turnieju przed wojną w 1939 r. zdobył tytuł wicemistrza Polski. Razem z innymi zawodnikami łódzkich klubów złożył 14 maja 1939 r. ślubowanie olimpijskie przed mającymi się odbyć w 1940 r. XII Igrzyskami Olimpijskimi w Helsinkach.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. przebywał w Łodzi, a następnie przedostał się do Lwowa. Brał udział w mistrzostwach w ZSRS w Charkowie w 1940 roku. Po zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie, Kantor zdołał zdobyć paszport i obywatelstwo jednego z krajów południowoamerykańskich w nadziei na wyjazd z miasta. Został zakwaterowany w budynku przy ul. L. Sapiehy i czekał tam na pozwolenie na wyjazd do kraju neutralnego. Jednak Niemcy wywieźli wszystkich mieszkańców domu do obozu koncentracyjnego KL Lublin na Majdanku. Został osadzony w warsztatach Ostindustrie GmbH. Figurował jeszcze na liście więźniów z 1943 roku. Nie przeżył jednak do końca wojny.


Źródło informacji.
Wikipedia

Autor.
madziulka

STRONY POŚWIĘCONE ŁKS ŁÓDŹ

Previous Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this