Kolarstwo

Sekcja.
Kolarstwo

Data urodzenia.
1922-01-20

Miejsce urodzenia.
Łódź

Kariera sportowa.
Kolarzem był jego ojciec Alfons Beck (z zawodu piekarz), który został jego pierwszym trenerem. Jerzy Bek karierę rozpoczął w 1938 w Łódzkim Towarzystwie Kolarskim, startując pod pseudonimem Jerzy Jerzyk i wygrywając pierwsze zawody – torowe mistrzostwa Łodzi i Kalisza. W 1939 ukończył Gimnazjum i Liceum im. Antoniego Zimowskiego. Do 1945 używał niemieckiej formy nazwiska Beck.
Po wojnie reprezentował kluby: Tramwajarz Łódź, Łódzki Klub Sportowy (od 1948), Orkan Łódź (od 1957) i Włókniarz Łódź. W 1945 został odnotowany na 3 miejscu listy kwalifikacyjnej polskich torowców Polskiego Związku Kolarskiego i Przeglądu Sportowego. W latach 1946–1959 33 razy stawał na podium mistrzostw Polski w kolarstwie torowym, zdobywając:
-17 tytułów mistrza Polski, w tym 4 x w sprincie, 3 x na 4000 m na dochodzenie indywidualnie, 5 x na 4000 m na dochodzenie drużynowo, 5 x w torowym wyścigu długodystansowym,
– 8 tytułów wicemistrzowskich, w tym 4 x w sprincie, 3 x na 4000 m na dochodzenie indywidualnie i 1 x w torowym wyścigu długodystansowym,
– 8 brązowych medali MP, w tym 4 x w sprincie, 1 x na 1000 m ze startu zatrzymanego, 2 x na 4000 m na dochodzenie indywidualnie  i 1 x w torowym wyścigu długodystansowym.

W 1950 i 1953 wywalczył także brązowe medale mistrzostw Polski w przełajach. Odnosił także sukcesy w wyścigach za motorami, dwukrotnie zdobywając mistrzostwo Polski i startując w mistrzostwach świata w tej konkurencji w 1960 (8. miejsce) i 1961 (4 w wyścigu eliminacyjnym, nie awansował do finału).

Był rekordzistą Polski na 500 m ze startu lotnego (30,5 s) oraz na 1000 m ze startu zatrzymanego (1.16,2), 2000 m ze startu zatrzymanego (2.49,2), trzykrotnie na 4000 m ze startu zatrzymanego, 5000 m ze startu zatrzymanego oraz czterokrotnie z reprezentacją Polski na 4000 m ze startu zatrzymanego.

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener w klubach łódzkich, Orkanie, Włókniarzu i Społem. W latach 1963–1974 i 1981–1988 był równocześnie trenerem reprezentacji Polski seniorów. Jego zawodnikami byli m.in. Lucjan Józefowicz, Wacław Latocha, Bernard Kręczyński i syn Andrzej.

Jerzy Bek zmarł 14 lipca 2003 roku. Został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.

Autor.
madziulka

Sekcja.
Kolarstwo

Data urodzenia.
1921-04-27

Miejsce urodzenia.
Łódź

Osiągnięcia sportowe:
– Mistrz Polski,
– reprezentant Polski,
– w 1952 otrzymał tytuł mistrza sportu.

Kariera Sportowa.
Był zawodnikiem Łódzkiego Towarzystwa Cyklistów, a po II wojnie światowej KKCiM (1946), DKS Łódź (1948) i od 1949 ŁKS Łódź.
W 1946 został pierwszym powojennym górskim mistrzem Polski. W drużynowym wyścigu szosowym w 1952 został mistrzem Polski, wicemistrzem w 1950, 1951 i 1954 oraz brązowym medalistą w 1949. Był również brązowym medalistą MP w szosowym wyścigu indywidualnym ze startu wspólnego w 1946.

Na torze trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski: w 1949 i 1950 w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie i w 1949 w długodystansowym wyścigu torowym. Ponadto w tej ostatniej konkurencji zdobył także wicemistrzostwo Polski w 1946 i brązowy medal MP w 1950.

Dwukrotnie startował w Wyścigu Pokoju. W 1948 nie ukończył tego wyścigu, w 1950 zajął 18. miejsce. Ponadto w Tour de Pologne w 1952 zajął 9. miejsce w klasyfikacji końcowej.

Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem w klubach łódzkich. Tadeusz Gabrych zmarł 21 lipca 1998 roku.

Autor.
madziulka

Sekcja.
Kolarstwo

Data urodzenia.
1909-08-01

Miejsce urodzenia.
Łódź

Opis.
Reul urodził się 1 sierpnia 1909 w Łodzi. Był synem Alfreda i Olgi z d. Ende. Ukończył niemiecką szkołę powszechną na al. Kościuszki i Niemieckie Gimnazjum (1915-1929). Kolarstwo zaczął uprawiać wprawdzie w SS Union (1923), ale wszystkie sukcesy sportowe odniósł  reprezentując barwy ŁKS (1925-1929). Był m. in. klubowym mistrzem w sprincie, zajmował czołowe lokaty w mistrzostwach okręgu , wywalczył tytuł wicemistrza Łodzi na 4000 m (1926) i wygrał silnie obsadzony wyścig zorganizowany z okazji obchodów 150-lecia Stanów Zjednoczonych AP. W roku olimpijskim (1928) startując na szosie i torze osiągnął wysoką formę i został  objęty przygotowaniami do występu w Amsterdamie. Podczas tych przygotowań (16 lipca) polska drużyna torowa na 4000 m (dochodzenie) w składzie: J. Oksiutycz, J. Lange, F. Szymczyk i Reul, uzyskała na Dynasach najlepszy wynik na świecie (5.04.0). Niestety na igrzyskach poszło Polakom gorzej – po porażce w ćwierćfinale z Holandią zajęli miejsce 5-8. (nie wystartował w związku ze śmiercią ojca Szymczyk, którego zastąpił J. Zybert).

Po igrzyskach, Reul zdobył jeszcze wewnątrzklubowe mistrzostwo ŁKS, a w 1929 wyjechał na studia do Aachen i definitywnie zakończył karierę sportową. Po powrocie do Łodzi był współwłaścicielem fabryki aż do września 1939. Reul (obywatel III Rzeszy) przeżył wojnę i zamieszkał na terenie Niemiec.

Alfred Reul zmarł 16 marca 1980 roku w Fuldzie.

Autor.
madziulka