Data wydarzenia.
1957-07-20

Miejsce wydarzenia.
Łódź

Opis.
Był to mecz finałowy 7 edycji rozgrywek o Puchar Polski. ŁKS pokonał w finale Górnika Zabrze 2:1 po golach niezawodnego w starciach ze śląską drużyną Stanisława Barana oraz Kazimierza Kowalca

Warto zapamiętać
Obserwatorzy chwalili oczywiście autorów bramek, lecz wyróżnili przede wszystkim defensorów i pomocników ŁKS, a za jeden z kluczowych momentów spotkania uznali sytuację z 60 minuty, gdy łodzianie prowadzili 1:0. Wówczas bowiem wyszli obronną ręką z dużych opresji, bo zmierzającą do siatki piłkę w ostatniej chwili zatrzymał ofiarną interwencją na linii bramkowej Robert Grzywocz.

Pierwotnie finał Pucharu Polski w 1957 roku miał zostać rozegrany na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie, oddanej do użytku dwa lata wcześniej chlubie ówczesnych władz. Ponieważ do zaplanowanej w sezonie wakacyjnym decydującej batalii nie dotarła żadna z warszawskich drużyn, obawiano się o frekwencję i postanowiono dać szansę na organizację meczu w Łodzi lub w Zabrzu. Żaden z klubów nie chciał zrezygnować z tego przywileju, więc o miejscu finałowej potyczki zadecydował . . . rzut monetą. Ponoć reprezentujący interesy ŁKS – Wacław Zatke wybrał „reszkę”. Opłaciło się. Pięćdziesięciogroszówka pofrunęła w górę i po chwili szeroki uśmiech pojawił się na twarzy łódzkiego działacza.

Lokalna i ogólnopolska prasa narzekała na poziom finałowej batalii pomiędzy ŁKS a Górnikiem, ale i tak w mieście włókniarzy, po zwycięstwie „Rycerzy Wiosny” zapanowała wielka radość. Zdaje się, że euforii dali się wówczas ponieść dziennikarze, zwłaszcza żurnaliści „Dziennika Łódzkiego”. W tej gazecie relację z finału Pucharu Polski opatrzono tytułem: „Po raz pierwszy w historii piłkarze ŁKS zdobyli tytuł mistrza Polski” (sic!). Sympatyczna pomyłka okazała się dobrą wróżbą, gdyż kilkanaście miesięcy później i ten tytuł trafił w ręce ełkaesiaków.

W tamtych czasach piłkarze oficjalnie wciąż byli jeszcze amatorami, więc nie mogli liczyć na premię za zdobycie Pucharu Polski. Koniec końców, ełkaesiacy otrzymali jednak nagrodę za wywalczenie pierwszego tak cennego trofeum w historii klubu, a tą były radioodbiorniki „Beethoven”. Znany kibic łódzkiego klubu Paweł Lewandowski, na łamach jednego z portali społecznościowych opublikował zdjęcie tej niezwykłej ełkaesiackiej pamiątki. Na fotografii widać stare radio „Beethoven” należące do Kazimierza Kowalca, czyli jednego z filarów tamtej drużyny „Rycerzy Wiosny”. Wyprodukowany przez enerdowską wytwórnię RFT radiodbiornik cieszył się dużą popularnością w naszym kraju w latach pięćdziesiątych, więc ełkaesiacy przyjęli swoją „premię” z uśmiechem na twarzy.

W tamtych latach podważano zasadność prowadzenia rozgrywek pucharowych, ze względu na ich niski poziom oraz błędy organizacyjne. W lutym 1957 podczas Walnego zgromadzenia PZPN postanowiono je zlikwidować. W związku z tym finał zaplanowany na 1957 rok miał być ostatnim. Na szczęście później decyzję zmieniono, choć kolejną edycję tych rozgrywek zorganizowano dopiero w sezonie 1961/1962. W finale Pucharu Polski w 1957 roku, piłkarze ŁKS Łódź i Górnika Zabrze walczyli przede wszystkim o prestiż, bo w tamtym czasie zwycięstwo w tych rozgrywkach nie było jeszcze premiowane zakwalifikowaniem się do europejskich pucharów. Dopiero w 1963 roku, triumfator Pucharu Polski (w tym przypadku Zagłębie Sosnowiec), dzięki zgarnięciu cennego trofeum wystąpił w Pucharze Zdobywców Pucharów.

Droga drużyny ŁKS Łódź do finału Pucharu Polski w sezonie 1957:
1/16 finału: Warta Poznań – ŁKS Łódź 1:3
1/8 finału: ŁKS Łódź – Wybrzeże Gdańsk 2:0
1/4 finału: ŁKS Łódź – Wisła Kraków (po dogrywce) 2:1
1/2 finału: Gwardia Warszawa – ŁKS Łódź 0:1

Bramki:
1:0 Baran 21′
2:0 Kowalec 68′
2:1 Pohl 70′

Skład ŁKS:
– Henryk Szczurzyński,
– Józef Walczak,
– Stanisław Wlazły,
– Henryk Szczepański,
– Wiesław Jańczyk,
– Robert Grzywocz,
– Leszek Jezierski,
– Stanisław Baran,
– Henryk Szymborski,
– Władysław Soporek,
– Kazimierz Kowalec.
Trener: Władysław Król.

Skład Górnik:
– Józef Machnik,
– Stefan Florenski,
– Antoni Franosz,
– Henryk Czech,
– Ginter Gawlik,
– Marian Olejnik,
– Henryk Szałecki,
– Ernest Pohl,
– Edward Jankowski,
– Edmund Kowal,
– Roman Lentner.
Trener: Zoltan Opata.

Sędzia.
Edward Ignaszewski (Kraków).

Widzowie.
25 000.

Źródło informacji.
lkslodz.pl / Facebook - ŁKS Łódź, Wikipedia

Autor wpisu.
slepson91